Oda do Harmonii

ODA DO HARMONII


1. Była sobie pewna bardzo piękna lady,
Lady bardzo tajemnicza i surowa.
Jej uroda idealna, perfekcyjna,
Lecz strach myśleć, co w sercu jej się chowa.
Wielu chciało ją poderwać, o tak, wielu,
Ale ona twarda, niedostępna była,
A tych, którym się udało trafić w sedno,
Jak poddanych pod stopy swe rzuciła!


Gdy z początku ktoś ją sobie zlekceważył,
To milczała, nic takiemu nie mówiła,
Lecz gdy nagle chciał skorzystać z jej pomocy,
To się mściła, okrutnie się mściła!


Ref: Harmonio, bezwzględna i mściwa!
Harmonio, okrutnie nielitościwa!
Kto choć jeden raz o tobie zapomni,
Zginie marnie, jeśli nikt mu nie przypomni!


Harmonio, perfekcyjnie perfekcyjna!
Harmonio, idealnie nieomylna!
Tym, co łamią twe reguły, krzyczysz:
„Nieznajomość prawa szkodzi!”
Więc utoną w dźwięków bezładnej powodzi.


2. Gdy ktoś prosi, błaga „Wrzuć na luz, kochana!”,
Ty nie słuchasz, tylko mówisz wciąż poważnie
O dominant septymowych rozwiązaniach,
Alteracjach i kadencjach, ach, to straszne!
Z toru zbaczasz, ale tylko modulacyjnie,
Czasem jesteś wstawiona, ale wstecznie.
Kto podołać nie chce twardym twym zasadom,
Ten z wyrzutni wnet wyleci niebezpiecznie!


Jakże piękne są twe fugi i chorały,
Cieszysz uszy muzyką w czterogłosie.
Trzeba znać cię, aby dzieła dobrze brzmiały,
Bo ukarasz tych, co mają ciebie w nosie.


Ref: Harmonio, bezwzględna i mściwa!
Harmonio, okrutnie nielitościwa!
Kto choć jeden raz o tobie zapomni,
Zginie marnie, jeśli nikt mu nie przypomni!
Harmonio, perfekcyjnie perfekcyjna!
Harmonio, idealnie nieomylna!
Tym, co łamią twe reguły, krzyczysz:
„Nieznajomość prawa szkodzi!”
Więc utoną w dźwięków bezładnej powodzi.


Harmonio, bezwzględna i mściwa!
Harmonio, okrutnie nielitościwa!
Kto choć jeden raz o tobie zapomni,
Zginie marnie, jeśli nikt mu nie przypomni!


Harmonio, perfekcyjnie perfekcyjna!
Harmonio, idealnie nieomylna!
Ten, kto poznać ciebie nie chce,
Niechaj szuka swej miłości
W ramionach... atonalności!




(Powstało- Grudzień 2008, kontekst do piosenki znajduje się TUTAJ)